تنهای دل شکسته

بوسه تنها تصادفی است

که پلیس در آن دخالتی ندارد

مرا کم دوست داشته باش

اما همیشه دوستم داشته باش

شاید اشتباهه اما عاشقا.دروغ می گن

                                                    آدمای مهربون و با وفا.دروغ می گن

اونا که می گن تا همیشه دیوونتونن

                                                    بذار بی پرده بگم که به شما دروغ می گن

اونا که میان به این بهونه ها که اومدن

                                                    از توی شهر قشنگ قصه ها.دروغ می گن

اونا که فدات بشم تکیه کلامشو شده

                                                    به تموم آسمونا.به خدا دروغ می گن

اونا که می خوان با قسم و آیه بهت بگن

                                                    تا قیامت نمی شن ازت جدا.دروغ می گن

دنیارم اگر بدی دلم ازت صاف نمیشه

دلی که بشکنه و کور بشه شفاف نمیشه

نه دیگه(دوستت دارم)محاله باورم بشه

اسم تو محاله همسایه ی دخترم بشه

حیف قصری که برات تو رویاهام سخته بودم

من مقصر نبودم چون تورو نشناخته بودم

اصل مطلب اینه که برو پی کار خودت

کاش با اون سختی نیومده بودم   تولدت

تو مثل یه اتفاقی که می خواد یه روز بیفته

مثل اون شعر تری که هیچکس هنوز نگفته

مثل قاب عکس زردی که نشسته روی دیوار

مثل اشکایی که آروم می چکن رو سیم گیتار

دست تو حسیه مثل چیدن سیبای قرمز

مثل سینه ریزی که روش مینویسن بی تو هرگز

مثل زوق یک کویری بعد یه دعای بارون

مثل نقش فال قهوه توی کوچه های فنجون

مثل بیشتر بهارا دوباره من از تو دورم

بیاونذار بریزه آخرین برگ غرورم.